ابوموسی جابر بن حیان در سال ۱۰۰ شمسی در شهر طوس متولد شد. او دانشمند و کیمیاگر و فیلسوف ایرانی بود. وی از اعضای دارالحکمه و از مترجمان نهضت ترجمه بود. او را پدر علم شیمی نامیده‌اند و بسیاری از روش‌ها مانند تقطیر و انواع ابزارهای اساسی شیمی مانند قرع و انبیق را به او نسبت می‌دهند.
برخی از آثار وی:
- مجسطی اقلیدس
- خواص موازین
- السبعین
- صندوق الحکمه
- کتاب الاجساد الاربعه
- کتاب المجردات

برخی از دستاوردهای او:

نوآوری انواع گوناگونی از وسایل آزمایشگاهی، از جمله انبیق به اسم او ثبت شده‌است. انبیق ظرفی است برای تقطیر مایعات و گرفتن عصاره و عرق. البته برخی اختراع آن را به کلئوپاترای کیمیاگر در حدود قرن سوم بعد از میلاد نسبت داده‌اند.

کشف مواد شیمیایی متعددی همچون هیدرو کلریک اسید، نیتریک اسید، تیزاب (مخلوطی از دو اسید یاد شده که از جمله اندک موادی است که طلا را در خود حل می‌کند)، سیتریک اسید (جوهر لیمو) و استیک اسید (جوهر سرکه)، همچنین معرفی فرایندهای تبلور و تقطیر که هر دو سنگ بنای شیمی امروزی به‌شمار می‌آیند، از جمله یافته‌های اوست. او همچنین یافته‌های دیگری دربارهٔ روش‌های استخراج و خالص سازی طلا، جلوگیری از زنگ زدن آهن، حکاکی روی طلا، رنگرزی و نم ناپذیر کردن پارچه‌ها و تجزیهٔ مواد شیمیایی ارائه داد. از جمله اختراع‌های دیگر او، قلم شب‌نماست یعنی قلمی که جوهر آن در تاریکی نیز نور می‌دهد. (احتمالاً با استفاده از خاصیت فسفرسانس این اختراع را انجام داده‌است) در آخر، بذر دسته‌بندی امروزی عنصرها به فلز و نافلز را می‌توان در دست نوشته‌های وی یافت.

سرانجام او در سال ۱۹۴ از دنیا رفت و آرامگاه وی در شهرستان بدره استان ایلام قرار دارد.